Tam da uzun zamandır birşey yazmadım diye düşünürken, dün akşam Nil’i sokakta beslediğimiz kedimiz PIRTIK tırmıkladı. Bunun üzerine tabii Kuduz aşısı yaptırma olayına giriştik. Gecenin bir vakti bunun sadece belli devlet hastanelerinde yapıldığını öğrendik ve Haydarpaşa Numune hastanesine gittik. Bu arada öğrendik ki, Mete de tırmalanmış 1 hafta kadar önce ama bize söylememiş. Tabii bu durumda ikisini de aşılatmak üzere işlemleri başlattık.Nil aşı yapılırken gayet normal bir şekilde ağlarken, Mete hiç ağlamadığı gibi cesareti ve “Ben aşıyı çok severim.” sözleri hala kulaklarımda çınlıyor. Gerçekten görülmeye değer bir manzaraydı oğlumun cesareti. Önce tırmıklanan elini uzattı, sonra omuzdan yapılacak dendiğinde, ben demir adamım gibi telkinlerle harika bir görüntü sergiledi. 🙂
Nil ise, aşı sonrasında yavru kedi gördü ve bize bakın yavru kedi dediğinde, sevmek istermisin sorusuna çok sert ve net yanıt verdi “HAAAAYIR!!!” Bakalım öğrendi mi, yoksa sabaha herşeyi unutacak mı? 4 tane daha aşı var, sanırım bu işin en zor tarafı da bundan sonraki bu aşıları yaptrımak olacak bizim için.
